Edytujesz „Concerned”

Bohater przychodzi do przełożonego, Hendersona, pytając, czemu wszyscy jego współpracownicy dostali promocję do [[Kombinat]]u poza nim. Henderson wyjaśnia, że to nie były promocje, a skomplikowane zabiegi chirurgiczne i tłumaczy ich przebieg. Gordon, zaciekawiony tą informacją, pyta, czy plan ubezpieczeń zdrowotnych obejmuje tę operację. W odpowiedzi słyszy, że wysokość tego odszkodowania wynosi 10 dolarów. Frohman zafascynowany, pyta, kiedy jego czeka operacja - jak się jednak dowiaduje, nie została ona dla niego zaplanowana, i mogą ją odbyć dopiero w przyszłym kwartale. Oburzony Gordon podaje przykład niejakiego Chada, który pracował w Cytadeli krócej od niego, a przeprowadzono już na nim operację. Henderson mówi jednak, że Chad to naprawdę energiczny i przedsiębiorczy pracownik, co Gordon wykorzystuje twierdząc, że też taki jest. Przełożony pyta go w odpowiedzi, czy ten przyniósł mu kawę, po którą został wcześniej wysłany, a której nie ma. Zbyty w ten sposób Frohman wraca do swojego biurka, postanawiając na własną rękę dostać się do Nova Prospekt i samemu załatwić kwestię swojej operacji. Zaraz po tym jak ukończy partyjkę Pasjansa na komputerze.

Gordon odbiera połączenie w Cytadeli od [[Advisor]]a, zamiast nieobecnego doktora Breena. Dostaje on wiadomość do przekazania i by się upewnić, że wszystko dobrze zapisał, powtarza ją na głos w celu sprawdzenia - wynika z niej, iż Breen ma utrzymać dominację na Ziemi, powiększyć zakres prac górniczych w celu wydobycia reszty zasobów naturalnych, zmienić skład atmosfery, by sprzyjała procesowi pełnej kolonizacji Kombinatu, kontynuować medyczne zabiegi na ludziach zmieniające ich w niewolników i hybrydowych żołnierzy, karmić pozostałych przy życiu ludzi narządami zmarłych, zniszczyć wszelki opór bez litości i zabić wszystkich, którzy się buntują. Po potwierdzeniu, najwyraźniej niczym niezmartwiony Gordon pyta o dobrą porę na oddzwonienie.  

Po bliżej nieokreślonym czasie od śmierci Sandy, bohater znajduje wodolot. Nie wybiera się nim jednak w dalszą drogę, gdyż anonimowa kobieta ([[Arlene]] się nie przedstawiła) poleca mu zwykłą łódź, tłumacząc, że wodolot jest używany, hałaśliwy, bez gwarancji i jednomiejscowy. W zamian za to, zaoferowana łódź jest nowością, w dodatku z z otwartym zadaszeniem. Chwilę po wypłynięciu, Frohman odkrywa, że łopata, która (bo na wiosło to nie wygląda) miała być cudownym napędem o wyjątkowo skomplikowanej i fachowej nazwie, okazuje się wyjątkowo ciężka.

[[Grafika:Concerned16.jpg|thumb|[[Arlene]] i wzorowo opanowany marketing]]

Gordon opuszcza swoją łódką stację siódmą nim ta zostaje zaatakowana. Leżąc na plecach, przygląda się chmurom, które przypominają mu kucyki, ser, pieska czy też dwa latające [[Synth]]y, przewożące uzbrojone kapsuły podróżne. Jeden z [[Synth]]ów (lub też pasażer) uważa, że coś w rzece pod nimi przypomina człowieka w łódce. Drugi go natomiast wyśmiewa słowami ''Ty i ta twoja wyobraźnia''. Frohman pisze kolejny list do Breena, w którym opowiada, jak udało mu się pokonać jedną z pułapek na swojej drodze. Otóż bohater musiał dostać się za ścianę wraz ze swoją łodzią, a rampa, która mogła mu w tym pomóc, była zbyt nisko zanurzona w wodzie. Wtedy Gordon zauważył, że wkoło jest pełno plastikowych beczek i zrozumiał, że beczki stanowią rozwiązanie jego problemu. Zamiast jednak podnieść za ich pomocą rampę, Frohman ustawił swoją łódkę na wybuchowych beczkach, po czym siedząc wewnątrz pojazdu, oddał strzał w kierunku jednej z nich. Eksplozja przerzuciła go wraz z łodzią nad przeszkodą i jak napisał, jego łopata przeleciała czterysta jardów. Niedługo później, wrogi helikopter zrzuca w pobliżu Frohmana minę wodną. Bohater nie wiedząc, czym jest znaleziony przedmiot, próbuje go otworzyć uderzając w niego łopatą i wierząc, że to rodzaj opakowania, a w środku znajduje się coś pomocnego. W czasie gdy Frohman męczy się próbą otwarcia znaleziska, pilot zrzuca na niego kolejne ładunki wybuchowe, które doprowadzają Gordona do szału swoim piszczeniem.

[[Grafika:Concerned23.jpg|thumb|Początek alternatywnej historii wg Gordona]]Z początkiem rozdziału poznajemy historię Frohmana z jego własnego punktu widzenia. Przedstawia on swoją postać jako zimnokrwistego bohatera, gotowego do wielkich poświęceń i heroicznych czynów. Sam jeden pokonuje tysiące napływających przeciwników i jest w stanie odrzucić spowalniającą go towarzyszkę podróży, mimo, iż ta wyznaje mu miłość. Pod sam koniec, jest on witany jak bohater, wnosząc na rękach kobietę w obścisłym sweterku do zapomnianego skrzydła Black Mesa. Jak jednak wiemy, punkt widzenia Gordona często mija się z prawdą i tak jest i tym razem. Brudny, zapłakany Gordon zostaje przyniesiony do zapomnianego skrzydła na rękach przez [[Judith Mossman]]. Judith wraz z Elim Vancem próbują znaleźć mu zajęcie, lecz, jak się przekonują, nie jest to łatwe zadanie. W kuchni Gordon strzelał do kucharza Vortiguanta, nazywając go obcą szumowiną, innym razem będąc po raz kolejny obiektem doświadczalnym teleportacji przyprowadził do kryjówki zakładników z Counter-Strike'a, a siedząc za biurkiem przy komputerze znów popisał się byciem ''słabym w numerach'', co tym razem wyjaśnia niezwykłą ilość skrzynek w mieście.

Szukając bohaterowi zajęcia, Mossman zapoznaje Gordona z Gravity Gunem i mówi mu, że ten może rzucić coś Dogowi, a robot zaaportuje. Frohman, przez omyłkę najpierw rzuca Dogowi gravity gun, a następnie, przy użyciu Gravity Guna rzuca Dogiem. Judith, widząc zachowanie bohatera, dochodzi do wniosku, że być może lepiej byłoby przynieść zwykłą grę planszową (dokładnie mówiąc, Monopoly). Frohman pokochał gravity gun i zaczął wpadać w manię, naprzykrzając się wszystkim obecnym. Nie pozwalał rezydentom skrzydła spokojnie skorzystać z toalety, podczas gry w szachy przesuwał figury manipulatorem energii zeropunktowej i nie wracał o ustalonych porach do bazy, chowając się po kątach. Jego działania w końcu doprowadziły do tego, iż został podstępem wyrzucony z Black Mesy przez Judith i Doga.[[Grafika:Concerned27.jpg|thumb|left|Gordon daje się we znaki]]

Jak wynika z opisu nieznajomego, w mieście nie ma Headcrabów, jest za to cotygodniowy piknik, a słyszane przerażające zawodzenie to efekt przejedzenia. Jak widać, na pikniku było naprawdę dużo hot dogów. Frohman uważa jednak, że miasta tylko pozornie wydaje się małe i miłe, a w rzeczywistości może skrywać koszmarną tajemnicę.[[Grafika:Concerned29.jpg|thumb|Nieznajomy kapelusznik]]

Bohater, by wyjaśnić tę niecodzienną sytuację postanawia skierować się w kierunku miejscowej Cytadeli. Jak się jednak dowiaduje, w mieście nie ma Cytadeli (jest za to Kościół), podobnie jak nie ma w ogóle Kombinatu. Na ich miejscu są jednak szczęśliwi ludzie, a bicie zostało zastąpione przytulaniem. Nieznajomy informator z miejsca czule oplata Gordona ramionami.

Nieznajomy od przytualnia (prawdopodobnie [[Sandy]] prosi Gordona, by ten się uspokoił i nie histeryzował. Jak tłumaczy, większość mieszkańców Ravenholm nie buduje w centrum miasta Cytadelii ze skrzynek, nie rozstawia w mieście telewizorów ustawionych na odbiór Breencastu, podobnie jak nikt nie zbudował jeszcze własnego, w pełni sterowalnego [[Strider]]a. Nikt przed Frohmanem. Bohater powoli przekonuje się do nowego miejsca i chociaż ludzie wydają mu się trochę "''upiorni''", dostrzega pozytywne różnice. Wraca więc do punktu wyjścia i postanawia odszukać apartament. Pyta bawiących się nieopodal piłką ludzi o ojca Grigoriego... a ci znikają. Oczywiście Gordon sądzi że zwyczajnie odeszli bez odpowiedzi, zauważa tylko, że było to niezwykle podobne do panicznej ucieczki. Odbijająca się od ziemi piłka niezwykle przypomina mu odgłos przeładowywania shotguna.[[Grafika:Concerned31.jpg|thumb|W drodze do Kościoła]]

Bohater w końcu znajduje Grigoriego, który stoi na schodach pożarowych. Kwestie wynajmu nie w pełni umeblowanego mieszkania świątobliwy chce omówić w kościele i tam nakazuje kierować się Frohmanowi, po czym odchodzi. Gordon próbuje odnaleźć drogę do świątyni, jednak bez powodzenia. Za każdym razem, gdy dostaje się w ślepy zaułek, Grigori nawołuje go, oznajmiając mu, że to nie to miejsce. Bohater zaczyna się złościć. Nie mogąc odnaleźć drogi, postanawia złapać księdza, zastawiając kilka pułapek, a jedna z nich omal nie zabija dwóch mieszkańców miasta zmierzających na lunch (jednym z nich jest [[Sandy]]). Omal nie przygnieceni przez samochód (który należy do drugiego z mieszkańców o imieniu [[Laszlo]]), próbują zrozumieć, jaki sens ma zabicie duchownego. Równocześnie Grigori wyśmiewa z dachu działania bohatera. [[Laszlo]] i [[Sandy]] zamierzają wydostać się na wybrzeże, gdyż Ravenholm według nich zmieniło się dzięki Gordonowi w Traptown (czyli ''Miasto pułpek''). Mieszkańcy pytają Gordona o bezpieczną drogę i chcą się dowiedzieć, czy w mieście są jeszcze jakieś pułapki. Jak widać na klatce z komiksu po lewej, rzeczywiście, jest jeszcze kilka. Ponadto Frohman zainstalował systemy podpalające. [[Laszlo]], na wieść o tym, mówi, iż Gordon jest gorszy od Kombinatu.

Jakiś czas później, Grigori skrada się, by znów pouczyć bohatera. Zaskoczony odkrywa jednak, że nie ma go na miejscu. W rzeczywistości to Frohman podkradł się do duchownego i skacze na niego, krzycząc triumfalnie i nazywając wielebnego ''grubym chłopcem''. Prawdopodobnie jednak Grigori zdążył się odsunąć lub uchylić, gdyż Gordon ląduje na G-Manie, który prawdopodobnie czaił się w pobliżu. [[Grafika:Concerned33.jpg|thumb|Pomyłka przy kolejnym zamówieniu]]

Po nieokreślonym czasie, Gordon całkowicie zaadaptował się w Ravenholm. Chodzi teraz w białej koszuli i dżinsach i prowadzi względnie normalne życie. Siedząc pod drzewem, pisze list do doktora Breena, w którym opowiada o Ravenholm, na pozór dziwacznym i niepokojącym, ale w rzeczywistości całkiem miłym miejscu. Z jego opowieści wynika, że choć z początku zdarzały mu się drobne starcia z miejscowymi (w tym kadrze w tle widać ''uciekającą, płonącą postać'', prawdopodobnie ofiarę jednej z pułapek Frohmana), finalnie udało mu się zaaklimatyzować. Gordon zajmuje mieszkanie u Ojca Grigoriego, w zamian za co wykonuje dla niego robotę papierkową przy komputerze. Przy okazji, po raz kolejny popełnia on niewielki, cyferkowy błąd, przy zamówieniu pił tarczowych...

Tymczasem Frohman próbuje przemówić do rozsądku grupie ludzi ocalałych z ataku. Tłumaczy im, że choć cierpi z powodu bólu głowy i chwilami targają nim mordercze impulsy, nie ma im niczego za złe i nie zamierza zrobić krzywdy. Bohater proponuje wspólne obejrzenie filmu (Pretty Woman), lecz już po chwili jest zmuszony uciekać przed agresywnymi mieszkańcami. Następnie Gordon udaje się do innych zombie, proponując im przyjęcie motta mającego zachęcić ocalałych ludzi do zostania przemienionymi przez headcraby. Sugeruje im także brak zorganizowania. Niedługo po tym znowu ucieka, tym razem przed wściekłymi potworami. [[Grafika:Concerned35.jpg|thumb|Grigori po zabiciu zombie]]

Ojciec Grigori w dalszym ciągu chce zabić Frohmana. Wchodzi do jego mieszkania, nawołując bohatera i wyjaśniając, że przyniósł mu amunicję. Gordon okazuje się być w środku, lecz powrócił do swojej dawnej, zdrowej postaci. Jak wyjaśnia kapłanowi, jego headcrab po prostu w pewnym momencie odpadł z jego głowy i umarł. By pozbyć się ran i szponów powstałych po transformacji, Gordon użył apteczki (którą wyrwał z rąk wykrwawiającemu się mieszkańcowi miasta). Frohman wraz z Grigorim odnajdują ciało martwego headcraba Gordona, który wydaje się być niedożywiony. Duchowny postanawia pomóc bohaterowi w ucieczce z miasta. Wraz z nastaniem nocy przedzierają się przez opanowane przez zombie Ravenholm. Gdy dochodzą do momentu, w którym ksiądz wysyła wózek, by ściągnąć Gordona z dachu, ten odnajduje drogę na skróty, oszczędzając sobie czekania na wózek. Przeskakuje przepaść. Wcześniej jednak jest świadkiem czegoś, co skłania go do wizyty w toalecie...

Kolejna scena przenosi nas nad wybrzeże, ukazując Gordona prowadzącego [[Łazik]], którym mknie w kierunku mostu, tnąc powietrze rykiem silnika. Jednak już po kilku klatkach dowiadujemy się, że w rzeczywistości Frohman stoi w miejscu, kręcąc kierownicą, a odgłosy silnika symulował stojący obok członek Ruchu Oporu. Gdy po chwili oznajmia bohaterowi, że nie może mu użyczyć tego pojazdu, Gordon wpada w złość. Nauczony poprzednimi doświadczeniami z łodzią, oznajmia, iż wie, że łazik trzymany jest dla kogoś innego, a on sam ma się zadowolić jakimś zardzewiałym rowerem. Stwierdza, że poradzi sobie doskonale bez głupiego samochodu i z miejsca wyrusza w drogę na swoim świeżo znalezionym jednośladzie, nie dając towarzyszowi powiedzieć słowa.

Widząc, jaki obrót przybrała sytuacja, bohater wycofuje się w kierunku działa, otwierając właz i wchodząc do środka, w celu wystrzelenia samego siebie z Kościoła. Tymczasem akcja komiksu przenosi się po raz kolejny do Couter-Strike'a. Barykadując się w drewnianym domu, dwoje terrorystów prowadzi dysputy filozoficzne, pilnując przy tym więźniów. Phil dostrzega monotonię swojego życia - mają zakładników, za kilka minut będą odpierać atak jednostki SWAT, rozpęta się strzelanina. Potem to samo i jeszcze raz. Roy nie rozumie, czego jego towarzysz oczekuje od życia. Phil tłumaczy mu możliwe rozwiązania konfliktu, inne opcje wyjść, możliwe wydarzenia, w które mogłaby się przerodzić sytuacja. Jak mówi, chciałby doświadczyć czegoś nowego, innego.

Frohman, dla, jak sam mówi ''sprawiedliwości'' postanawia wziąć udział w grze jako antyterrorysta. Na początku proponowano mu [[Desert Eagle (Counter-Strike)|pistolet Desert Eagle]], lecz bohater uparł się na najdroższą broń, czyli [[M249 (Counter-Strike)|M249]]. Gdy zaprzyjaźniony antyterrorysta chce pomóc Gordonowi, zmieniając tryb ognia, bohater przypadkowo oddaje mu strzał w głowę. Jak tłumaczy, był to wypadek i nikt się z nim w tej kwestii nie wspiera, a nawet jego słowa są potwierdzane stwierdzeniem, że ''"takie rzeczy się zdarzają"''. Reszta drużyny, w obawie przed nowym graczem postanawia obsadzić go do obrony punktu, a gdy Frohman pyta, czy może jeszcze zakupić granaty, kategorycznie odmawiają. Wraz ze swoją ekipą, bohater przyczajony za ścianą czeka na okazję wydostania się zza osłony. Nie mogą jednak zmienić swojej pozycji, gdyż naprzeciwko snajperzy czekają, obserwując teren. Zniecierpliwiony Gordon, nakazuje jednemu z towarzyszy o imieniu Geoffrey przedostanie się na drugą stronę i otwarcie ognia zaporowego. Gdy antyterrorysta tłumaczy Frohmanowi niedorzeczność jego rozkazu, ten zniecierpliwiony chwyta go i wyrzuca zza osłony, gdzie Geoffrey zostaje natychmiastowo rozstrzelany przez strzelców wyborowych. Gdy towarzysze oskarżają bohatera o zabicie Geoffreya, ten wpada w zachwyt, uznając go za swoją ofiarę i zostawiając w pobliżu zwłok graffiti, wykonane prywatnym sprayem. Reszta antyterrorystów zastanawia się, czy nie zabezpieczyć serwera hasłem.

Podczas ucieczki do strefy ratunkowe, metr przed oznaczonym polem, na głowę Starego zakładnika spada... rower Frohmana. Jak domyślił się bohater, żołnierze z Kościoła musieli wystrzelić jego pojazd w ślad za nim. Chwilę po śmierci Starego, rozpoczyna się nowa runda i do życia wracają towarzysze Frohmana. Ten cieszy się na ich widok i twierdzi, że tym razem gra pójdzie im lepiej, jeśli tylko postarają się pomagać. To zdanie przeważyło szalę cierpliwości innych, którzy otworzyli ogień do Gordona uciekającego na swoim rowerze. W złości, wszyscy zaczęli sami zachowywać się jak pospolici gracze multiplayer'owi, od których tak bardzo chcieli się odciąć.

W bliżej nieokreślonym czasie, akcja przenosi się w okolice stacjonowania dwuosobowego patrolu posterunku Kombinatu oraz dźwigu z magnesem. Jeden z żołnierzy, dowódca, znalazł rower, który wykazuje niezwykłe podobieństwo do roweru jednego z rebeliantów, jak zauważa podkomendny. Po chwili obaj zostają uchwyceni przez dźwig magnesem, w wyniku czego ginie dowodzący, który prawdopodobnie został zmiażdżony swoim nowo znalezionym rowerem lub też dźwig ''pochwycił'' go za głowę, co skończyło się gwałtownym uderzeniem. Jak się okazuje, rower rzeczywiście należał do rebelianta, dokładniej rzecz biorąc - Gordona Frohmana, który pragnąc odzyskać swoją własność, siedział za sterami dźwigu.

Kontynuując podróż na swoim jednośladzie, bohater zostaje zaatakowany przez kolejnego żołnierza, który wyskoczył z ukrycia wprost pod koła roweru. Niczego nieświadomy Gordon nie zdążył wyhamować, zabijając przeciwnika. Stojąc nad trupem, próbuje zrozumieć, dlaczego ten znalazł się na drodze tak niespodziewanie. Nie domyśla się, że był celem ataku. Jak sam dochodzi do wniosku, gdyby nie znał ich aż tak dobrze, mógłby pomyśleć, że chcą go zabić. Frohman dochodzi do wniosku, że aby zrozumieć żołnierzy, musi się do nich zbliżyć, by wiedzieć, co chodzi im po głowie. Szukając środka, który mógłby mu to ułatwić, bohater zakłada na siebie kombinezon skradziony nieboszczykowi i rusza w dalszą drogę na swoim rowerze.

Obecni w kolejnym posterunku Kombinatu, do którego przybywa Gordon, są przygotowywani do składania raportu na temat każdej niezwykłej rzeczy, jaka tylko miałaby się wydarzyć w okolicy. Niedługo po tym, na miejsce przybywa Frohman, przedstawiając się jako ''Gordon Kombinatu Żołnierz Frohman'' i pytając, czy miejscowi przypadkiem nie znaleźli na drodze innego, martwego i ogołoconego żołnierza. Z miejsca  zaczyna tłumaczyć, że on nie ma z tym nic wspólnego, ślady bieżnika na zmarłym wcale nie pochodzą z jego roweru, a poza tym, gdy przejechał nieznajomego, ten był już martwy. Oczywiście, Frohman dodał, że wcale nie jest rebeliantem ukrywającym się pod mundurem żołnierza. Mina energetyczna atakuje zaś nie Gordona, lecz jego rower, który był prezentem od rebeliantów. W czasie, gdy bohater goni minę, grożąc jej łopatą i krzycząc, że ta ''"następnym razem zastanowi się dwa razy, nim zaatakuje rebelianta z łopatą"'', obecni na posterunku, przyglądając się całemu zajściu, dochodzą do wniosku, iż przybysz jest ekspertem w sprawach rebeliantów. Dowodzący wszystkie niezwykłe zjawiska nakazuje raportować właśnie Frohmanowi. Tymczasem, role się odwracają i tym razem to Gordon ucieka przed miną, która znalazła przyjaciółkę.

Jadąc [[APC]] wraz z nowo poznanymi towarzyszami, Gordon jest wypytywany o swój staż w Kombinacie. Gdy temat zszedł na jego operację, wydało się, że Frohman jest oszustem (bohater najpierw stwierdził, że przeszedł zabieg, a potem poprosił, by podrzucono go do [[Nova Prospekt]], gdyż musi go dopiero zrealizować) a żołnierze rzucają się, by unieruchomić zdrajcę. [[APC]] wjeżdża jednak do tunelu, gdzie dochodzi do przeładowania planszy, i po chwili, gdy nowa mapa zostaje wczytana, żołnierze tracą pamięć zapominając o prawdziwej tożsamości bohatera. Pojazd zatrzymuje się przed przed mostem, do którego wstępu broni [[pole siłowe]]. Frohman, któremu zostaje przydzielone najbardziej niebezpieczne i niewdzięczne zajęcie, próbuje dołączyć do towarzyszy. Jak się jednak okazuje, nie potrafi obejść [[pole siłowe|pola siłowego]], więc po raz drugi zostaje zdemaskowany i w efekcie trafia do aresztu, gdzie wyjście zagradza mu pole siłowe, a jedynym przedmiotem w jego więzieniu jest składane krzesło. Wcześniej jednak, zostaje powieszony za rękę i zwisa z mostu, wysoko nad wodą.

Aresztowany, bohater poddaje się rozważaniom, wśród których pojawia się złota myśl o braku [[Gravity Gun]]a, za pomocą którego dałby radę wyjąć z gniazda wtyczkę zasilającą [[pole siłowe]]. Po chwili dochodzi do wniosku, że może podobny efekt osiągnąć używając swoich dłoni, co też czyni, rzucając krzesłem przez pole siłowe. Udaje mu się trafić i wytrącić wtyczkę, w efekcie czego znów jest wolny. Zamiast jednak uciekać, Gordon stoi w miejscu, patrząc na trzymaną wtyczkę i snując kolejne filozoficzne spostrzeżenia...

Po wysłuchaniu opowieści, przełożony dowódcy otwiera alarm i wzywa w formie wsparcia [[Gunship]] o wdzięcznym imieniu Bruce. Przydziela [[Synth]]owi patrolowanie terenu oraz ostrzał ''wszystkiego co się rusza''. Tymczasem Frohman, kryjąc się na jednej z platform, postanawia pozbyć się noszonego Kombinezonu dla upozorowania swojej śmierci. Wyrzuca go za barierkę,  a uniform spada wprost w turbinę przelatującego pod platformą Bruce'a. [[Gunship]] traci sterowność i nie mogą opanować lotu, uderza w most i taranuje większość znajdujących się na nim żołnierzy i jednostek bojowych, spychając je w przepaść. Po chwili zaskoczenia, bohater dochodzi do wniosku, że jednak czegoś nauczył się o członkach Kombinatu.

[[Wallace Breen|Doktor Breen]] otrzymuje raport dotyczący inwigilacji okolic latarni morskiej. Raport obejmuje zdjęcia wywiadowcze, przedstawiające kilku członków [[Ruch Oporu|Ruchu Oporu]]. Prawdopodobnie to właśnie któryś z nich dokonał masakry na moście. Większość wygląda na poważnych, doświadczonych w boju zimnych żołnierzy, nie znających litości i świadomych wagi swych czynów. Jak komentuje adiutant odpowiedzialny za raport, żaden z nich nie jest jednak odpowiedzialny za rozbicie wspomnianego posterunku. Pomiędzy kolejnymi zdjęciami pojawia się rebeliant, który zdecydowanie odbiega od pozostałych - wyraz jego twarzy świadczy o kompletnym braku inteligencji, lub też wyraża wyjątkowe poczucie humoru Frohmana, który najprawdopodobniej w przeciwieństwie do towarzyszy z [[Ruch Oporu|Ruchu Oporu]] dostrzegł szpiegowską kamerę i uznał ją (podobnie, jak wcześniej [[Manhack]]i) za maszynę do zdjęć.

[[Wallace Breen|Breen]] zapowiada, że jeśli adiutant wskaże właśnie tego rebelianta za winowajce, to straci pracę. Żołnierz z miejsca zaprzecza. Niezbyt przekonująco. Kolejne zdjęcia nie nawiązują już do misji inwigilacyjnej - na jednym grupa żołnierzy robiła ''miny'' do kamery - adiutant wytłumaczył się, że akurat rolka aparatu się kończyła. Następne zdjęcie (którego głównym bohaterem okazuje się [[Wallace Breen|Breen]]) powoduje natychmiastowe zwolnienie żołnierza.

*Tytuł komiksu został najprawdopodobniej zainspirowany listem na jaki, w trakcie swoich przemówień do mieszkańców, odpowiada dr [[Wallace Breen|Breen]]. Anonimowy autor listu podpisuje się jako ''zatroskany obywatel'' (ang.''A Concerned Citizen'')

*[http://www.hlcomic.com/ Oficjalna strona komiksu]