Użytkownik:Pangia/Brudnopis

Po spędzeniu pierwszego okresu studiów na oglądaniu starych horrorów w swoim pokoju akademickim, Zoey otrzymała wybór: albo przestanie się wygłupiać i podciągnie się w nauce, albo wyleci z uniwersytetu. Jednak teraz, kiedy planeta została opanowana przez mordercze zombie, a wszyscy profesorowie nie żyją, na pocieszenie Zoey pozostał fakt, że bądź co bądź uczyła się tego, co okazało się potrzebne.^[1]

Louis zbierał się na odwagę, aby rzucić swoją pracę młodszego analityka systemowego w dziale komputerowym swojej firmy, kiedy wirus Zielonej Grypy pojawił się i zdziesiątkował ludność. Teraz Louis ma nowe zadania (przeżyć wystarczająco długo) i narzędzia (bronie palne, ostre przedmioty), które mają pomóc mu je wykonać. Przy odrobinie szczęścia może nawet uda mu się zrozumieć, jak nowy zarząd działa, zanim spróbuje go zabić.^[2]

Coach ma wielkie serce i zdrowy apetyt, a także szeroki zamach z piłą motorową. Kiedy kontuzja kolana zakończyła jego karierę jako obrońcy liniowego w college'u, Coach z trudem ukończył AWF i znalazł pracę jako nauczyciel WF-u w lokalnym liceum w jego rodzinnym Savannah. Być może praca jako trenera obrońców drużyny pierwszoklasistów nie zrobiła z Coacha znakomitego trenera, ale świetnie się spisuje jako lider drużyny Ocalałych. Coach widział, jak jego ukochane Savannah powoli zostaje opanowane przez zainfekowanych - teraz przyszedł czas na pokazanie, jak przebiega hospitalizacja na Południu.^[3]

Ellis to kochający życie, wierzący w swoją nieśmiertelność mechanik, który na każdą sytuację potrafi spojrzeć w sposób, który rozbawi i zaimponuje jego kumplom. Urodził się i dorastał w Savannah, w ostatnich chwilach spokoju spędzając czas na pracy w lokalnym warsztacie, spotykaniu się ze znajomymi i wpadaniu na niedzielne obiadki do mamusi - któż by nie chciał takiego życia? Wtedy pojawiły się zombie i przerwały sielankę. Teraz Ellis szuka innych sposobów na zabicie czasu i znajduje ich całkiem sporo. Okazuje się, że zombie-apokalipsa to jedno wielkie wyzwanie i wcale nie brakuje szalonych rzeczy, którymi mógłby zaimponować swoim nowym przyjaciołom.^[4]

Jako jednej z niewielu znaczących współproducentów pracujących dla dużej stacji telewizyjnej praca Rochelle sprowadza się do rozwijania kabli i przynoszenia kubków z kawą. Ale kiedy wybucha epidemia i szefostwo popada w chorobę, Rochelle dostaje szansę od losu: ma zdać relację z punktu ewakuacyjnego znajdującego się w Savannah. Jednak zanim jeszcze rozstawiła kamery, miejsce reportażu stało się strefą wojny. Nie oznacza to jednak, że Rochelle porzuciła swoje marzenia o pracy reportera. Przetrwanie zombie-apokalipsy też znakomicie się nada do opowiedzenia przed kamerami.^[5]